در ابتدا بیان یک نکته لازم است و آن این که ما هیچ انتظاری از اهل تسنن نداریم که قضایای شهادت حضرت زهرا(ع)را به صورت تمام و کمال در کتاب های خود حکایت کنند و علمای آنان به روشنی به آن اذعان داشته باشند.
آیا از کسانی که در قلب آنان محبت خلفا حاکم است، انتظار دارید که بر این فجایع صحه گذارند، هرگز! چرا که حب الشی ء یعمی و یصم.آنان که قایعی همچون غدیر را که اسناد آن در آثارشان متواتر و بدون شبهه است، تاویل و تحریف می کنند و بر آن توجیهاتی می آورند، بدیهی است که در مورد، این وقایع فضاحت بار و ننگین به شبهه افکنی و انکار بپردازند. در این فصل ابتدا به مظلومیت امیرالمؤمنین(ع)اشاره می کنیم و در ادامه تحلیل نهایی را به قضاوت شما می گذاریم.